AURRE-EMATEA

Denbora luze daramagu igoerarik egin gabe eta gaur gure proiektua zein puntutan dagoen azalduko dugu. Hasiera batetik gure helburua ahalik eta material gutxiena erabiliz (merkeagoa, jasangarriagoa, errazagoa... izateko) eragin handiena sortzea izan zen, hau da, Ilarratza eta inguruko herriak berpiztea. Hori dela eta, gure helburua ez ahazteko, zenbait puntu zehaztu ditugu, gero proiektua garatzeko orduan kontuan izan ditugunak. Hemen duzue informazio hori biltzen duen lamina.

Bertan proiektuak jarraituko lituzkeen faseak azaltzen dira, eta edozein unetan eraginkorra ez dela ikusten bada, eten egin daiteke beste planteamendu berri bat proposatzeko. Hemen dituzue proposatutako faseak:

1_GARLAN KENDU

Ilarratzan aurkitzen den Garlan koperatiba sarratuz hasiko dugu proiekzioa. Koperatibek nekazarien lanbide-egoera hondatzen dute, horregaitik, nekazariei euren elikagaiak tartekari gabe saltzeko bidea erraztuko diegu. Horrela ba, lehenengo urratsa garlan kendu eta bertako material guztien bilketa izango da, Azterketan aipaturiko lekuko baliabideen aprobetxamenduei jarraikiz.

2_1.PABILIOIA ERAIKI

Garlan lantegitik lortutako material guztia bildu egingo da. Horretarako, pabilioi bat eraikiko da, hau garlan kentzerakoan lortutako material berberarekin eraikiko da. Zutabe, zertxa, habeak... hartuko dira eta neurriak egokituko dira, ahal den aldaketa gutxien eginez.

Pabilioia Garlan lantegiaren paralelo kokatuko da, horrela Garlan industria desmuntatzen de bitartean albo batera material guztia pilatu ahal izango dugu modu errezean.
Gainera maldan jarriko dugu estalkia, euri urak kanporatzeko eta batzeko, gerora berrerabili ahal izateko. Itxitura moduan, batetik; ondoko fabrika batetako polikarbonatoa erabili dugu beira modura eta bestetik; garlaneko masa erabili dugu. Herriari eta baita errepideari begira geratzen da pabilioia eskaparate funtzioan bertan gertatzen ari denaren berri guztiak izateko.
Material guzti hau herrian aldaketa edo proiektu berriak egiteko erabiliko da. Gainera material hau agortzen den heinean beste nonbaitetik materiala lortuko balitz hemen gordeko litzateke. Herrirako material biltegia izango da.

3_2.PABILIOIA ERAIKI

Behin Garlan existitzen ez dala eta bertatik aprobetxatutako material guztia 1.pabilioian dugularik, herriko makinaria guztia gordetzeko pabilioi bat eraikiko da. Noski, 1.biltegian bilduta daukagun materilarekin.

Modu honetan nekazari bakoitzak ez du bere makinaria propioa erosi beharko, bakoitzak duena eskaini eta guztiek erabili ahal izango duten makinaria biltegi bat edukiko dute.
Honez gain, Garlanetik lortutako masarekin adreiluak fabrikatu ahal izateko beharrezko makinaria jarriko da. Gerora zerbait eraiki behar bada, etxebizitzak adibez, herritarrek beraiek fabrikatu ahal izateko.
Hasiera batean elikagaiak ere hemen bilduko dira baina leku falta dela eta 3.pabilioi bat sortuko da.

4_3.PABILIOIA ERAIKI

Makinaria prest dagoelarik, nekazariek euren elikagaiak landatu eta hurrengo pausoa biltzea izango da. Horretarako 3.pabilioi bat eraiki ahalko da, berriz ere garlaneko materialekin.

Biltzeaz gain pabilioi honetan prosezu bat ere emango da, salmentarako elikagaien prestatzea hain zuzen.
Hona heltzen diren elikagaiei lurra kenduko zaie, kalifikatu eta klasifikatu egingo dira. Prosezu hau grabitatearen bitartez emango da goitik berako eta alde batetik besterako mugimenduaren bitartez. Une oro energia aprobetxatuz eta energia minimoa kontsumituz.
Pabilioi honen altuera aurreko biak baino baxuagoa izango da, altuerak barruan gertatuko den funtzioaren arabera jarri baitira.

5_4.PABILIOIA ERAIKI

4. pabilioi honetan, aurreko prosezuaren jarraipena emango da. Elikagaiak urarekin garbitu, pisatu eta azkenik kaxetan pilatuko dira salmentarako prest.

Garbiketa prosezua, estalkiko euri uren pilaketa bidez lortutako urarekin ahalbidetuko da, beraz hemen ere grabitatearen indarra kontu garrantzitsua izango da, estalkiaren maldarekin batera.
Pisatu eta kaxetan gorde ondoren, saltzeko prest egongo dira elikagaiak eta jendeak fabrikan bertan erosi ahalko ditu.
Pabilioi hau, lur eremu barruan, errepidetik gertuen dagoen gunean jarri da, prozesuaren azken atala izanik kamioien sarrera errazteko eta horrela produktuak beste herrietatik saldu, trukatu ahal izateko.

6_ESPAZIO PUBLIKOA ETA MERKATUA ERAIKI

Pabilioiak kokatzen diren eremuaren aurreko partzelan herritarren bizi kalitaterako espazio publiko bat proposatzen da, non herritarrak euren artean eralzionatu ahal diren edo bakardadean lasaitusuneko egoaldia igaro.

Herria aztertzerakoan jatetxe ondoko partzela hau puntu ahultzat jo gendun, tratamendu gabeko zorua eta edonola aparkatutako kamioi batzuk baino ez zeuden.
Gune honetan pabimentu trataera ezberdinak landuko ditugu eta aisi eta herritarren harremanetarako ekintza ezberdinak garatzeko gune bihurtuko dugu.

Alde batetik, eszenatoki bat planteatzen da egunaren arabera ekintza ezberdinak lantzeko erabiliko dena.

Bestetik, berdeguneak planteatuko dira; batzuk parke moduan zuhaitzekin bertan etzateko eta beste batzuk landatzeko.
Azkenik, zoru gogorreko eremua izango dugu, zati bat jatetxeko terraza moduan ere erabiliko dena.

Espazio publiko honetan, besteak beste, merkatua bat planteatzen da. Merkatu mugikorra izango da eta honen bidez herriko elikagaiak erosteaz gain inguruko herrietako elikagaiak ere erosi ahalko dira. Modu berean, Ilarratzako elikagaiak merkatu mugikorrak eramango ditu beste herrietara, truke bat sortuko delarik.

Mekatu hau kamioi batean garraiatuko da eta astean behin etorriko da herrira, hau eszenatoki gainean kokatu eta piezen mugimendu baten bitartez eszenatokia
bereganatuko du. Merkatua herritarrei irekiko da eta ez da postu arrunt bat izango, eselekuak ere izango ditu, solaserako gunea sortuko da harremanerako gunea.

Espazio publiko hau garatzeaz gain, eliza ingurua ere ikutu dugu, bertan dagoen eustorma eraitsi dugu eliza herrira zabalduz eta gune neutro moduan proposatu dugu plaza berri hau ekintza ezberdinetarako erabili ahalko dena.

7_AGROTOURISM: harrera,ikasgelak eta jantokia

Nekazaritza mundua gizartera zabaltzeko asmoarekin agrotourism ekipamendu multzoa proposatzen da, Ilarratzako erabilera gabeko lur eremu batean kokatuko dena.
Multzo hau eraikin ezberdinez konposatuko da, eta, hauen itxura eta tamaina herriko baserrien antzekoa izango da, integratuak gera daitezen. Gainera eraikinak lurraren kota baino gorago egongo dira, zutabeak bakarrik izango dutelarik kontaktua lurrarekin. Modu honetak ez da inposaketarik ezarriko kolonizatutako eremuan, bide lasai eta ahalik eta naturarekin erespetuzkoaena aukeratzea erabaki baita.
Eraikinen arteko lotura bernatzeko egurrezko pasarelak erabili dira jarraitasun bat emanez, desorden kontrolatu batean. Eraikin hauek eraikitzerako orduan ere, ahalik eta  gehien aprobetxatu da Garlanetik bildutako materiala eta kokapenari dagokionez hurrengo faktoreak hartu dira kontutan:
Hasteko, eguzkiaren aprobetxamendua eta iparreko babesa; gero, herriarekiko eta errepidearekiko erantzuna, eraikinetarako sarrerak norabidetuz eta pasarelen bitartez sartzera gonbidatuz; eta azkenik, beirateak landalurretara begira kokatzen dira haienganako hurrenkera bat sortu nahian. Herritik sartu eta leihoetatik landalurretara zabaldu. Horrela ba eraikinak herritik ikusita leihate bakoak izango dira eta jendeagan kuriositatea sortuko du, ez baitute gertatzen denaren berririk izango, biden batzuen jarraipen diren eraikin zuri misteriotsuak baitira.
Eraikin multzo honetan harrera, ikasgela eta jantoki bat proposatzen dira.
Harrerako eraikinean erakusgune bat kokatzen da, non nekazariek burutzen duten lan prosezu guztia azaltzen den, gainera liburu ezberdinez hornituriko apalak ere ageri dira ondoan eserleku erosoekin. Horrez gain, harrera gunea den ezkero, ikasgeletarako prosezuan parte hartzeko eta informazioarako mahaia kokatuko da.
Ikasgelarako eraikinean ikasle, kanpoko jendea, eta irakasle, nekazari, harremana gertatuko da. Hemen nekazariek euren jakituri eta esperientziak banatuko dituzte interesa dutenekin. Gainera ikasgela handitu ahalko da, udan jende gehiago datorrenean, barneko kutxa bat kanporantz ateraz. Eraikin honetan klase teorikoak banatuko diren arren, klase praktikoak ere gauzatuko dira. Praktikak herriko biltegien eta herriaren arteko lur eremuetan gauzatuko dira biltegietako baliabideak erabiliko dituztelarik.
Jantoki eraikinean, sukaldea eta jateko mahaiak ageri dira, hemen kanpotik datorren jendeak batutako elikagaiak sukaldatu eta jan ahal izango ditu. Eraikin honen zati bat irekitzeko prestatua dago, uda aldean naturarekin harremanean egoteko estalkidun gunetxo bat sortuz.
Eraikitzeko sistemari dagokionez, hemen ere garlanetik bildutako materialak erabili dira, estalkiak txapazkoak, altzairu egitura, masa... eta inguruko mendietako egurra.

8_AGROTOURISM: logelak

Kanpoko jendea Ilarratzara etortzen den heinean, asteburua igaro dezaten Bungalow itxurako eraikintxoak jarriko dira. Hauek Ikasgela eta Jantokiaren ondoan kokatuko dira eta auren arteko harremanetarako, egurrezko pasarelak aurkitzen dira. Eraikin hauetan ere aurreko eraikuntza sistema berberak erabiliko dira.



9_ETXEBIZITZAK + ONDORIOAK

Oin honen bitartez aurretik aipatutako fase guztiak batera ikusi daitezke.
Proposaturiko proiektua jarraia da eta beraz ez da guztia batera eraikitzen, lehenengo egiten diren ekintzen ondorio dira hurrengo faseak. Horrela bat proiektu hau ez da hemen bukatzen, proposaturiko ekintzen ondorioz beste batzuk gerta daitezke. Horrela ba, etorkizunera irekia uzten.

Urtarrileko azken ematerako landutako gai bakoitza zehetxeko asmoa dugu horrekin batera aurkezpena ere lantzen jarraituko dugu.
Horrez gain, proiektu amaigabea den heinean, beharbada hurrengo fase bat etxebizitzak eraikitzea izango litzateke.



Proposamena lantzen: zuhaitzekin alderatzea

Aurreko igoeran azaldu bezala, gure proiektua fase ezberdinetan garatzen da. Lehenengoko bi urratsetan merkatua, agrotourism, herriko enparantza eta biltegiak proposatzen direnez, hauek lantzen hasi gara, hirugarren faseko etxebizitzen proiektatzea gerorako utziz.

Ilarratza hiru eremutan banatuta dagoela ikusi dugu eta hauek guk planteatutako interbetzioekin lotzea proposatzen dugu.

Sistemaren eragina Ilarratzan

Proiektuaren garapenak nekazaritzan zentratzera bultzatu gaitu. Hasiera batean egindako eskemak aukera gehiagorako bidea ematen zigun. Baina nekazaritza plangintzaren bultzatzaile nagusietako bat zela ikusiz, honek ekar ditzakeen onurak proposatu ditugu, onura hitza zentzu orokorrean ulertuta.

Nekazaritza oinarritzat duen aktibazio katea landu dugu. Behin nekazaritza piztuta, bestelako esparruak sartzen ditugu jokoan: turismoa, kirola.

Hemen dago kate honen adierazpen grafikoa:

 

Eskeman azaltzen diren fase desberdinen azalpena eta hauen eragina programaren ezarpenean:

Honekin lotuta, turismoaren aldetik ikusita, ekintzen bolentin bat proposatu dugu, jende mota ezberdinari planak eskainiz. Gure proiektua gauzatzean turismoak izan dezakeen enfokea azaltzen du, proposamen orokorraren elementu desberdinen lotura indartzeaz gain.

Puntu honetara helduta, badugu esparru handi bat hartzen duen sistema proposatua. Eskala aldaketa bat emanez, sistema honek Ilarratzaren gain duen eragina aztertuko dugu.

Sistemak funtzionatu ahal izateko, Ilarratzan programa baten ezarpena beharrezkoa da.

· MERKATU MUGIKORRA EZARTZEKO GUNE APROPOS BAT.

· AGRO-TOURISM ZENTRUA. Horretarako aproposa iruditu zaigu “monster house” eraikina.

· 4. kolektiboak beharko dituen ETXEBIZITZA AGRARIOAK

Programa hau sistema orokorrak ezarri digu. Baina, nola txertatuko dugu lekuan?

Hau jakiteko Ilarratzaren analisi lokal bat egin dugu, egungo egoera aztertuz, gabeziak lokalizatuz edota berreskura daitezkeen guneak zehaztuz. Horra hor Ilarratzaren egungo egoeratik atera ahal izan duguna:

 

Beraz, hortan datza momentu honetako lana: programarendako proiektatze eremu egokia aurkitzea, Ilarratzako egungo akatsak zuzenduz, eta proiektu osoaren gauzatzea Ilarratza herriaren hobekuntzarekin josiz.

Cristina Enean barrena...

Klasean komentatu zen urriaren 19tik 21era Kristina-enean nekazaritzaren inguruko erakusketa edo hitzaldi batzuk emango zirela. Eta hasieratik pentsatu genuen joatea, oso argi izan gabe zeri buruz hitz egingo zuten. Egia esan, ez genuen idearik erez zeri buruz zihoan guzti hura, baina bagenekien patatari buruz hitz egingo zela, eta nola Gasteizen proiektatzen gauden eta Gasteiztarrei izugarri gustatzen zaien patata, joatea ezinbestekoa ikusten genuen.

Kristina-eneako bidean “X irakaslea” aurkitu genuen; arkitektura eskolako irakaslea, bere izena anonimatuan nahiago duguna mantendu. Nola galduak geunden, berari galdetu genion ea non zegoen Kristina-enea zelako toki hori. Berak esan zigun erakusketa tabakaleran antolatzen zela, eta X irakaslearen aurpegiak erakusten zuen zihurtasunaz ohartuz, tabakalerara abiatu ginen. Esan beharra dugu momentu hartan ez ginela ohartu norantz gindoazen.

Kanpoko hesia zabalik zegoen. Gure buruaz erabat zihur, tabakalerako eremura sartu ginen. Metro batzuk ibilita ohartu ginen han mugimendu gutxi zegoela. Belar txarrak eta zikinkeriak edonon aurki zitezkeen. Gure aurrean hainbat proiektu proposamen izan dituen tabakalera eraikina zegoen. Haren fatxada istorizistaren erdian, burnizko ate izugarriak eraikinaren simetria ardatza markatzen zuen. Erdi zabalik zegoen momentu hartan, bisitaria gonbidatzeko keinuka bezala. Tabakalerak atzean zituen istorio guztiak ezagutzera bultzatzeko gogotan. Bagenekien inguru hark misterio puntu bat zeukala, eta soberan ohartu ginen han ez zegoela inolako erakusketarik. Baina atearen gonbidapena berehala ulertu genuen.

Ohartu ginenerako tabakaleraren iluntasunaren barna geunden, beste mundu batean. Denboran bidaiatu izan bagenu bezala sentitu genuen gure burua. Harrigarriena eraikinaren proportzioa zen. Edo hobeto esanda, gure proportzio txikia eraikinarekin alderatuz. Izugarrizko gonbidatuendako hall batean geunden, eskailera monumental batzuekin bukaeran. Aurrera gindoazela, alboetan nabe eta epazio handiak uzten genituen, batzuk argiztatuak eta beste batzuk itzaletan.

Suposatzen dugu hona heldu den irakurleak, norbait heldu baldin bada, sentituko duela guk momentu hartan sentitutakoa: nobela baten protagonistak ginen. Carlos Ruiz Zafonen “La sombra del Viento”-n agertzen den Daniel moduko bat. Eta hain zuzen ere, uste dugu hortik aurrera bizitakoa nobelak erakusten duela:  donostiako Tabakalerako abentura.

Esan dezakegun gauza bakarra da, ondorio moduan, beste behin joan behar garela barrukaldeko argazki batzuk ateratzeko.

Patataren erakusketari dagokionez, azkenean benetako Kristina-eneara heldu ginen. Hontan zorrotzak izango gara, gillotinaren antzera: erakusketa ikusteko 10 minutu besterik ez genuen izan. Handik atera eta hitzaldietara joan ginen.

Lehenbiziko hizlariak (Ignacio Mendiolak) guretzat interes erlatiboa daukan gaiari buruz hitz egin zuen: produktu transgenikoak eta hauen zeharkako eraginak. Teknizismo eta aipakera zehatzei buruz beteta zegoen hitzalditik ez genuen gauza argi askorik atera. Besterik gabe uzte dugu beste jende batentzako zela. Guk ez genekien ezta oinarrizkoa: zer da elikagai bat transgenikoa izatea?

Beste aldetik Emmánuel Lizcano izan genuen. Beste hitzaldi mota bat ekarri zigun, zeharo desberdina. 20 minutu zeramala hitz egiten, oraingoz jarraitzen zuen aurkezpeneko lehenengo diapositibak proiektorean, patata batekin sofa batean jesarrita. Eta larriagoa dena: ez zuen deus esan patataren inguruan. Hitzaldi bukaeran gauzak ez ziren asko aldatu. Baina tipo dibertigarria zen, esperientzia handikoa. Hizlari moduan bikaina, zintzotasun osoz zuzentzen zen gugana. Zeri buruz hitz egin zuenaren inguruan sakondu ordez, esango dugu hara eraman zela entzuleok ordu t’erdi atsegin bat izan genezan.

Gaur eta bihar hitzaldiak omen daude baita. Printzipioz ez gara joango, atzotik asko ez genuelako atera. Baina interesgarria izango zen joatea ikusteko X irakasleak nora bidaliko gintuzkeen honako honetan.

ESTRATEGIA LANTZEN. 2011-10-18

Aurreko egunean planteatu genuen azterketan oinarrituz, Gasteizko inguruen leku bakoitzak eskaintzen dizkigun baliabideen mapa hau osatzea lortu dugu.

Uste dugu gune hauetako batzuetan aukera dagoela bertako ekintza indartzeko edo osatzeko.

Besterik gabe hemen aurkezten dugu gure laneko prozesuan gauden puntua:

Patata batek energia sortu dezake?

Gure proiektuaren helburua ahal den neurrian lekuko baliabideak erabiltzea da. Nola ez, burura datorkigu txikitan hainbatek eskolan egindako esperimentua, alegia bi patatatik energia elektrikoa lortzea, baina energia benetan al dator patatetatik??

Hemen daukazue azalpena:

¿la patata genera electricidad? La verdad es que no. La patata no es un generador eléctrico, ni tampoco un acumulador, sino simplemente un elemento más en el circuito.
La idea básica de estos montajes se basa en las reacciones redox (reducción-oxidación). Los circuitos, en cuanto a la “batería” se refiere, se reducen a una patata y dos electrodos de diferente metal. Por ejemplo, un electrodo puede ser de cobre y otro de cinc.

La patata actúa como electrolito, el ácido ascórbico es el elemento que cierra el circuito. Al disponer cobre y cinc en una disolución de electrólito, se produce la reacción redox y los electrones fluyen desde el cinc hasta el cobre, pero en realidad esto es bastante lento. Por ello, los voltajes obtenidos por patata no suelen superar los 0,5 V y los 0,2 mA (miliamperios). Esto no llega a nada, pero colocando las patatas en serie (para aumentar el voltaje) y posteriormente juntando series de patatas en paralelo (para aumentar la corriente), se pueden conseguir baterías decentes. Eso si, inmanejables.

La reacción durará lo que dure la solución de electrólito. Las baterías de patatas son capaces de alimentar un pequeño equipo de sonido, o incluso un reloj de cocina, pero es bastante más barato una pila.

Gasteiz eta inguruen azterketa eta proiektatze sistemaren planteamendu orokorra

Villafranca, Oreitia eta Ilarraza. Gasteizetik 10 km-tara dauden nekazal herrixkak, historikoki Gasteiz hornitzen zutenak. Gaur egun herri hauek ez dute bizirik, komunikazioa falta da eta ez dago ia gazterik.

Irailaren 19an herrixka hauek eta inguruak ezagutzera abiatu ginen. Lekuko egoerak asko dio han gertatu denaz. Betidanik landalur izandako guneek industriaren degradazio efektua erakusten dute gaur egun. Jendearen hirirako emigrazioak eta lekuko erabileren bertan behera uzteak ingurune berriak ekarri ditu: baserri-ortu multzoak, makinaria, hodi eta luxuzko txaleten ondoan. Hau da: erabilera finko bat ez duen gune nahasia, eta gainera, gainbeheran dagoena.

Demografia ezberdintasuna, industrializazio efektua eman baino lehen eta ondoren:

Ikusitakoa eta entzundakoa buruan izanik kotxean bildu ginen etxerako bidean. Lau buru, mila ideia… Jabetu ginen herrixka hauetan dagoen egoera ez zela arazo konkretu bategatik,  hori dela medio, azterketa ikuspegi orokor batetik egitea erabaki genuen ondorio aberatsagoak lortzeko. Hau da, herrixketako tokian tokiko arazoak aztertu beharrean, muinera iritsi nahi genuen: zein izan ote da egoera honetara iristeko arrazoia?

Orain dela 200 urte Gasteiz inguruko herriek hau hornitzen zuten baina industrializazio boom-aren ondorioz egoera guztiz aldatu zen. Herrixketatik Gasteizerako exodoa emateak Gasteizko inguruko biztanleri dentsitatea jeitsi zuen. Hiriak beste aukera ezberdinak emanda, nekazal guneko biztanleak herrixkak utziz joan dira. Gainera, kanpoko enpresak sartu eta latifundioak indartzeaz gain, nekazal produktuen erosle eta saltzailearen arteko tartekari bezala funtzionatzen dute, produktuaren prezioa izugarri goratuz.

Faktore guzti hauek degradazio nabarmena ekarri die Gasteiz inguruko puntuei. Hauen berreskurapenerako plan ezberdinak proposatu dira, emaitza handirik gabe. Haien artean, familia bakarreko hainbat etxebizitza eraikiz, “allien” efektua emanez.

Gasteizen komunikazio zaharretan emandako eragina. Lehenengo eskeman bide zaharrak, bigarrenean berriak, eta hirugarrenean gainjarpena:

Azken urteotan “Gasteiz” berdeari buruz hitz egiten da. Hau da gure proposamenaren oinarrietako bat. Artikuloak irakurriz, “aztarna ekologiko” kontzeptua aurkitu dugu. Laburbilduz, esan dezakegu herrialde baten indikadore bat dela, herrialde horren jasangarritasuna neurtzen duena.

Kontzeptu ekologiko hau modu zuzenean ezin dugu aplikatu Arabako eskalara, kontzeptuak planeta eskalan lan egiten duelako, eta ez lurralde lokaletan. Baina bai izango dugula kontuan kontzientzia bezala. Modu zuzenean ikusten ez dugun kontzeptua da, eta gaur egun egiten diren plangintzetan modu urrian hartzen da kontutan. Baina iruditzen zaigu ezinbestekoa dela kontuan izatea, eta oraingoz gehiago jakinda Gasteizek 2050 urterako dituen helmugak bete nahi baditu: “Ciudad neutra en carbono 2050”.

Guzti hau esan eta gero, goazen muinera: ZEIN DA GURE PROPOSAMENA? Edo hobeto esanda, zein bide edo sistema aplikatuko dugu, toki bakoitzeko arazoei erantzun egokia emateko?

Puntu honetatik aurrera bide paralelo bat eramango dugu:

· Zer proposa dezakegu  Gasteiz moduko leku batean? Alde batetik, aztertuko dugu zer indartu dezakegun Gasteiz bezalako gune batean: turismoa, kirol puntuak (eraztun berdearekin bat egiten dutenak??), nekazaritza… Aipatutako azken honen helburua ez da lehen zegoen nekazaritza indartzea, Gasteizko nekazaritzaren kontzeptu berria aurkitzea baizik: nekazaritza ekologikoa, nekazal-erosle erlazio zuzena merkatu puntu berriei esker, “agro-tourism” delakoa…

· Zer eskaini diezaguke Gasteizek? Zein da bere egungo egoera eta lekuko beharrak? Toki bakoitza aztertuz zer behar den ikusiko dugu, eta gainera lekuak berak eskatuko digu behar duena.

Gure helburua izango da bi bide hauekin jolastea edo hauek tartekatzea. Ideia batzuk aplikatu ahalko ditugu, eta beste batzuk tokiak aztertzerako orduan agertuko dira.

GORBEA 2011/09/25

Paisaia beste ikuspuntu batetik behatzeko modua.... sentitzeko modua... natura... Atzo Gorbeara igo ginen Zarate izeneko herri arabatarretik. Ez zen nere lehen aldia, jada ezagutzen nuen mendi hau baina hodeirik ez zegoen lehenengo aldia zen eta nola ez... arkitektura beti barnean izanda mobilarekin Arabako lautadari argazkiak ateratzeko komeriak egiten... Nahiz eta bertan egonda sentitzen dena ez igorri, hemen dituzue lortutako zenbait argazki...

Arabako Lautada

Araba-Gipuzkoa muga

Gipuzkoa-Bizkaia muga

Iazko ikasbidaiko oroitzapenak...

Explore the World Trade Center site


"The redevelopment of the World Trade Center site in New York has been a long process, but it is now gradually taking shape.
The architect Daniel Libeskind was tasked with creating the first design studies for the site. This led to the creation of his 'masterplan' for the whole area - which remains the foundation of what is taking shape.
Other architects have been commissioned by the developers Silverstein Properties, to work on the individual buildings. They include British stars Richard Rogers and Norman Foster.
Illustrated by architects' animations for how the finished site will look, Daniel Libeskind and Dara McQuillan, spokesman from Silverstein Properties, explain the thinking behind the development to the BBC's Ramon Goni."


  

Bideoa_ http://www.bbc.co.uk/news/world-14766880     

Primavera, Verano, Otoño, Invierno... y Primavera

Lehengo egunean lagun batekin filme honi buruz hitz egiten aritu nitzen, kultura asiatikoan oso jakituna omen da. Filme japoniarra zela esan nionean, segituan hau istorio taoista bat zela erantzun zidan. Filmea ekialdeko ikonografiaz beteriko mundu batean garatzen da, non hutsean kokaturiko ateak espazio bat mugatzen duen, non urak, zuhaitzek eta animaliek bizitzako lau urtarotan garatzen den ikasketa prozesu batean parte hatzen duten.


Mezua nahiko argia da: jabetza desioak gehien maite duzunaren txikitzea darama barnean. Inor ez da inmunea urtaroekiko, ezta bizi zikloekiko, alegia, jaio, hazi, ahuldu eta hil. Ezta mendiz inguraturiko etxe flotantean bizi diren bi monje taoistak ere. Urtaroak aurrera joan ahala, bizitzaren alderdi ezberdinak garatzen dira izugarrizko intentsitatearekin (sufrimendua, desioa, pasioa...). Honek, espiritualtasun eta mistikotasun handiko momentuak sortuko ditu, eta beste batzuk zalapartatsuagoak edo tragikoagoak. Monje zaharraren begiradaren aurrean, gazteak bakuntasuna galtzen du emakume bat bere etxe lasai eta baketsura heltzerakoan. Amodioa, jeloskortasuna, obsesioa... bezalako zentipenak piztuko zaizkio, burua erabat galdu arte.


Guztia paisai idiliko batean ematen da, begetazio oparoz inguraturiko laku batean, non templu flotante bat dagoen meditazio eta barne garbitzapenerako, mundu arruntatik baztertua.


Labur esanda, filme honetan inguruaren handitasun eta edertasunak deitzen du gehien atentzioa eta gertakizunak nolabait aurreikusten dira, proiektu batzutan gertatzen den bezala, batzuetan guztia ez da estetika edo itxura, funtzionatu ere egin behar baitu. 

Eco-, bio-, iraunkorra... gaur egun borborrean dauden hitzak

_La comida es invisible

_Una construcción cultural

_La alimentación, una "nueva" forma de ver la ciudad

_Ecoaldeas frente a una ciudad eléctrica

Lau testu hauek irakurri eta guztiak batera buruan izanda testu kritiko bat idazten saiatuko naiz. Nagusiki bi gai aztertzen dira: batetik paisaia eta hau sortzeko dauden modu ezberdinak eta bestetik elikadurak dakartzan eraginak (ingurumenean, paisaian, gizartean, politikan...). 

Lehenik, paisaiaren gai zabalean barrena abiatuko gara, gehienbat, bigarren eta azken testuetan azaltzen dena. Javier Maderuelok bere testuan dioen bezala (bigarrena) paisaia askotan automatikoki naturarekin lotzen dugu, baina pentsa dezagun une batez, Peter Eisenmanek Berlinen egindako Europan hildako judioen omenezko monumentua ez al da paisaia? Hain urruti joan gabe, Gancheguik eta Chillidak Gasteizeko Foru plazan egindako lana ez al da paisa?

Beraz, gure buruak sortzen du paisaia, pentsatzeko gai garen heinean, ikusten ditugun elementuen artean erlazioak bilatzen ditugu paisai bat osatuz, paisai mentala alegia. Honekin esan nahi dudana zera da, "territorio" hitzarekin idazleak dioen bezala, ikusten duguna hor dagoena da, oinarria, funtsa, eta paisaia lortzeko gure ezagutzak, sentipenek, sentzumenek... parte hartu behar dute. Paisaia ez da zoilik menditik sortutako errekak, ingeniari batek diseinatutako errepideak, naturak sortutako mendiak eta gizakiak landatutako soroek osatzen duten irudia, zerbait subjetiboa da.

Paisaiaren gaia beste baterako utzi eta bigarren gaira pasako gara, "elikadurak dakartzan eraginak" alegia. Nahiko interesgarria iruditzen zait hurbileko gaia baita niretzat, izan ere, herri txiki batean bizi naiz, naturarekin nahiko harreman duena. Testuetan azaltzen den bezala, egia da neurri gabe kontsumitzen dugula eta okerragoa dena, informaziorik gabe

"La comida es invisible". Idazlan honetan janaria nondik nora eta nola eramaten den ez dakigula aldarrikatzen da gehien bat, baina hirietako zenbatek dakite patata nola lortzen den, tomatea zein urtarotan jasotzen den edo itxaurrak nola hazten diren? Exageratzen ari naizela dirudi, baina ez da horrela, izan ere iaz zenbait ikaslek Hondarribin planteatutako proiektuan baratzak proposatzen zituzten, eta gogoan dut oraindik nola talde batek tomateak urte osoan jasotzen zirela zioen... Zer izango da hurrengoa, behiak moreak direla entzutea? Honek modu batean hirugarren testuan irakurritakoari egiten dio erreferentzia, nola "Amsterdamgo Proeftuin" planak jende, herri, nazio... eta abarreri erakutsi nahi dion zer eta noiz jan.

Guzti honekin ez dut esan nahi denek berdin jan behar dugunik edo baratzeko kontuetan oso jakitunak izan behar garenik, baina bai dendara jotzean, kriterio pertsonala izan beharko genukeela zer erosi erabakitzeko.

Gehiago ez luzatzearren, bi gaien inguruan hausnarketa txiki bat egitea gustatuko litzaidake, alegia, ba al dago harremanik elikadura eta paisaiaren artean? elikadurak paisaia sortu, edo hausten du? erabil daiteke elikadura paisaiaren tresna bezala? eta alderantziz?

Urte bat gehiago ala gutxiago...?¿ Bat gehiago mesedez...

Aurtengo ikasturteari buruz zer espero dudan azaldu baino lehen, aurkeztu egingo naiz, izan ere, blog hau edonori irekia dago.


Donostiako Arkitektura Goi Eskola Teknikoko (DAGET) ikaslea naiz, eta blog honen helburua arkitektura eta bere inguruko gaiei buruzko ezagutzak, iritziak, bitxikeriak... elkartrukatzea da, interakzio edo elkarekintza bat sortzea alegia. Xede honetan, guztion parte hartzea eskertuko nuke.


Oraingoan, bloga estreinatzeko, irakasleek testu bat idaztea proposatu digute "Zer espero duzue hurrengo urterako?" galderi erantzunez (lehen aipatu bezala), beraz, hausnarketari ekingo diogu.


Gogoan dut oraindik lehenengo mailara heldu ginenean. Milaka galdera genituen: Nolako irakasleak daude...? Zein ote da kurtsorik zailena...? Zein da ikasgairik zailena...? Guztiak "ZAILA" hitzaren inguruan biratzen zuen. Inork ez zuen atzean geratu nahi, ikaratuta baigeunden batxilergoko burbuilatik kanpo. Orain atzera begiratzean ohartzen naiz bidea gogorra izan dela, baina mendian bezala gustura ibiliz gero, ia jabetu gabe iristen zara totorrera, eta hori da gertatzen ari zaidana...


Aste honetan behin eta berriro entzun ditugu ondorengo esaldien tankerakoak: "Karrera amaitzen ari zarete eta jada lanean pentsatzen hasi beharko duzue...", "Karrera ez da lan egitea bezala, guztiz ezberdina da...", "Jada ekuatorea pasa duzue eta gutxi geratzen zaizue lanean hasteko...". Guzti honek nolabait ikaratu egiten nau, baina era berean zera pentsatzen dut: oraindik bi urte geratzen zaizkigu amaitzeko eta ahal den neurrian konplejuak diren eta gustuko ditugun proiektuak lantzeko aprobetxatuko dugu, karreratik kanpo garatzen zailak direnak.


Sarri entzun dudan beste esaldi bat, "taldeka lan egingo duzue" izan da. Ikasle asko hori entzutean zera pentsatzen dute: taldeka?¿?!! Ni ere karrera hasieran hauetarikoa nintzen, baina denborarekin ikasi dut taldean gustura lan egiten. Honekin batera burura datorkit iaz izandako esperientzia. Nire gelakide pare bat beste kurtso batzuetako ikasleekin, ikasleei zuzendutako lehiaketetara aurkezten ziren eta beti beraiekin parte hartzera animatzen ninduten. Hasieran hain talde handia zela ikusita, lanean aritzea zaila izango zela pentsatzen nuen, baina guztiz aurkakoa gertatu zen, izan ere oso ondo konpondu ginen eta asko ikasi nuen. Aurten ere beraiekin lehiaketa gehiagotan parte hartzea espero dut, aurrerapausu garrantzitsuak izan baitira azken bi lehiaketak guretzat, finalista geratu baiginen. Hemen utziko ditut link-ak norbaitek kuxkuxeatu nahi badu.

                                   http://es.archmedium.com/Concursos/End_NYTC/Proyectos.php

New York Ceatre City_Archmedium

                                                 http://www.arquideas.es/#/concurso/138/494/

Prototipo de alojamiento turístico, Santorini_Arquideas

Amaitzeko, aipatzea lehenengoko lehiaketan intentsitate gehiagorekin parte hartu nuela bigarrenean baino hainbat arrazoirengatik eta bide batez gustatuko litzaidake kideak esketu eta zoriontzea, animo mutilak!!!